ZADZIORNA BIOGRAFIA POMNIKOWEJ POSTACI POLSKIEJ TELEWIZJI

Bogus¿aw Kaczy¿ski by¿ uosobieniem elegancji, kulturalnym, u¿miechni¿tym panem od sztuki wysokiej, kolorow¿ gwiazd¿ zgrzebnej telewizji czasów PRL-u. W socjalistycznym kraju by¿ na tyle "arystokratyczny", na ile to by¿o mo¿liwe, a po nadej¿ciu III RP ¿wietnie odnalaz¿ si¿ w rzeczywisto¿ci kapitalistycznej. Uda¿o mu si¿ równie¿ dlatego, ¿e w swoich programach telewizyjnych i tekstach trzyma¿ si¿ operowego, muzycznego, literackiego i filmowego kanonu. Pod tym wzgl¿dem by¿ konserwatyst¿. Uchodzi¿ wprawdzie za wielkiego orygina¿a, ale za wszelk¿ cen¿ chcia¿ utrzyma¿ mi¿o¿¿ widzów i s¿uchaczy. Zale¿nie od epoki szczyci¿ si¿ spotkaniami to z Mari¿ Callas, to z Janem Paw¿em II.

Marzy¿ o s¿awie pianisty, ale to mu nie wysz¿o. By¿ szefem festiwali w ¿a¿cucie i Krynicy. Pragn¿¿ kierowa¿ Teatrem Wielkim w Warszawie, dosta¿ mu si¿ Teatr Roma. Mimo ¿e pozbawiony dorobku naukowego, zosta¿ prorektorem na warszawskiej Akademii Muzycznej. To, co homoseksualne, zamkn¿¿ w g¿¿bokiej szafie. By¿ mistrzem autokreacji. Dok¿adnie rozpisa¿ swoj¿ biografi¿ w wywiadach i ksi¿¿kach - korzystaj¿c ze schematu ¿od pucybuta do milionera”. Podszywa¿ si¿ pod szlachectwo. Nawet gdy opisywa¿ jakie¿ trudno¿ci, to zawsze wychodzi¿ z nich zwyci¿sko. I nigdy nie przyznawa¿ si¿ do b¿¿du.

Tym razem jednak ¿ycia Bogus¿awa Kaczy¿skiego nie opowiada on sam. Zas¿on¿ jego anegdot, mistyfikacji i zupe¿nych zmy¿le¿ przenika Bartosz ¿urawiecki - krytyk filmowy i pisarz, autor powie¿ci ¿Trzech panów w ¿ó¿ku, nie licz¿c kota”, ¿Ja, czyli 66 moich mi¿o¿ci”, ¿Nieobecni” i ¿Do Lolelaj. Gejowska utopia”, reporta¿y ¿Festiwale wykl¿te” i ¿Ojczyzna moralnie czysta”, a tak¿e wspó¿autor ksi¿¿ek ¿Homofobia po polsku” i ¿Ludzie nie ideologia”.