Yolum Afrika’da bir çöle düşmüştü, gidip Küçük Prens’in veda ettiği yeri bulmuştum. Evet, tam da burası veda ettiği yer. O küçük kum tepeciği… Yıllar geçmesine rağmen çöl olduğu için fazla bir şey değişmemişti. Değişen tek şey sadece çöldeki hoyrat rüzgarların kumlara yeni şekiller vermesiydi. Sıcak ve çöl aynıydı hatta biraz daha sıcak denilebilirdi; çünkü küresel ısınma çöldeki etkisini daha belirgin bir şekilde hissettiriyordu.
Orada kamp kurup Küçük Prens’i beklemeye karar verdim. Onu görmek istiyordum; geleceğine emindim ama ne zaman geleceğini tahmin edemiyordum. Yanımda yeterli su ve yiyecek vardı; bir de çölün sıcağından ve kuraklığından koruyacak yeterli malzemeler. ‘Küçük Prens kendi gezegeninden güneşin batışını defalarca seyrederken, benim onu beklediğimi görecek ve gelecektir.’ diyordum. Gelmese bile ben onu beklemeye kararlı idim. Tam yıldızın altında bekliyordum. O yıldızın altında bir ben bekliyordum. Beni tanımaması ve onu beklediğimi bilmemesi ihtimal dışıydı.
Günler hatta haftalar birbirini kovalamış bekleyişimin ilk ayına girmiştim. Bazen ümitsizlik ve karamsarlık içine girmiş olsam da çölde yalnız başıma koca gökyüzünü seyrederken hayalen Güneş sistemimizin ötesine geçiyor oradan Samanyolu’na, derken milyarlarca galaksilere giriyor, galaksiler arası hayali seyahatime devam ediyordum.
Bu hayali yolculuklarda bazen pusulamı şaşırıyor ve galaksilerin birbirlerinden uzaklaşmalarını yanlış hesaplıyor, içinde bulunduğum galaksiye ve Güneş sistemine dönemiyordum. Kendimi tekrar bulabilmek için hayallerimi bir aralığına sonlandırıyor kendime, özüme geri geliyordum. Galaksiler arasında kaybolurken, tekrar kendimi bulmam ne büyük bir lütuf diye şükrediyordum.
Evet, yalnızlığıma en büyük arkadaşım ve sırdaşım hayalimdi, çünkü bazı arkadaşlıkların ve ihanetlerin bittiği yerde hayaliniz sizin en samimi arkadaşınız, daha doğrusu dostunuz oluveriyordu. Tabi arkadaşlığınızı nasıl başlattığınıza bağlı bir ilişkidir hayal.
Küçük Prens’in hayallerinin boynuna tasma takmayı unuttuğu gibi sizler de tasma takmadığınızda hayallerinize hiç bir şey engel olamaz. Ne zaman ne mekân ne de hız… İnanç dantelasıyla örülmüşse hayaliniz; sizi ne yenen ne de size diz çökertip pes ettiren olabilir.
Hayal! Büyük olayların başlangıcına, ilk adımların atılmasının başlangıcı: Hayal! Elbette büyük yıkımlara sebep olan da yine hayvani hayaller. Ne mutlu, hayallerini kirletmeyenlere.
Ben insani hayallerden bahsedeceğim. Küçük Prens ile buluşabilirsem onunla konuşup görüşlerini sizler ile paylaşacağım. Tabii o vuslat gerçek anlamıyla vuku bulursa ve ben de onunla konuşabilirsem.
O kadar çok istiyorum ki onunla buluşmayı...
