Türkiye’de kültürün ekonomi ve yönetim alanlarıyla ilişkisinin uluslararası kültürel ekonomik yaklaşım ve verilerden de yararlanılarak çeşitli açılardan incelenmesi bu eserin temel amacını oluşturmaktadır. Kültür gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkelerde bir gider alanı olarak kabul edilirken gelişmiş ülkelerde çok yönlü kalkınmanın temel anahtarı dolayısıyla da önemli bir gelir kaynağı olarak değerlendirilmektedir.
Kültürel ekonomik sektörlerin gelişmesi kültürün ekonomik boyutunu belirginleştirmektedir. Kültür, bugün sürdürülebilir ekonomik kalkınmanın temel kaynaklarından biri olarak kabul edilmektedir. Kültür ve yaratıcılık 21. asrın başındaki kültürel ve ekonomik gelişmenin özünü oluşturmaktadır. “Kültür ekonomisi, kültür yönetimi, kültür endüstrileri, içerik endüstrileri, içerik ekonomisi, yaratıcı ekonomi, yaratıcı endüstriler, tasarım ekonomisi, deneyim ekonomisi” gibi farklı tanım ve yaklaşımların kentsel, bölgesel, ulusal ve küresel ölçekli öngörü ve planlamalarda dikkate alınmaya başlanması bu gelişmenin kanıtıdır.
Bu kitap “kültür ekonomisi ve endüstrileri, Avrupa Birliği kültür ekonomisi, kültürel miras yönetimi, UNESCO kültürel miras sözleşme ve yaklaşımları, tüketim kültürü, kültürel ekonomik rekabet, coğrafi işaretler, fikrî mülkiyet, kent markaları, kültürel ekonomik tescil, İstanbul’un kültür ekonomisi ve yönetimi, kültürel imge araştırmaları, kentlerin gezgin imgeleri ve ulaşım sektörü, kent müzeleri, hediye, medya, turistik halı çiftlikleri, kültür turizmi, edebiyat ile ekonomi ve turizm ilişkisi, reklamcılık sektörü ve Karagöz, kültürel ekonomik imge olarak Yunus Emre ve Nasreddin Hoca, Türk Dünyası kültür ekonomisi ve turizmi, çocuk oyunları ve doğa” gibi farklı konulardaki özgün veri ve yorumları içeren makalelerden oluşmaktadır. Böylelikle Türkiye’nin kalkınmasına önemli katkılar sağlayabilecek olan kültür ekonomisi, endüstrileri ve yönetimi alanlarına farkındalık kazandırılmaya çalışılmaktadır.
Geleceği, öncelikle enerji ve mikro/nano teknoloji ile birlikte doğa/çevre ve kültür belirleyecektir. Bu alanları bir arada değerlendiren ülkeler geleceğin lider ülkeleri olacaktır. Bu nedenle de kültür ekonomisi, endüstrileri ve yönetimi alanlarında disiplinlerarası araştırmaların gerçekleştirilmesi, uygun ve etkili plan, proje, sistem ve politikaların belirlenmesi ve yaşama geçirilmesi yararlı ve akılcı olacaktır. Özgünlükler çağında kültüre yapılan yatırım sürdürülebilir kalkınmaya, gelişmeye, refaha ve geleceğe yatırımdır.
Bu kitabın tashihindeki candan desteği için Sevgili Fadime Tikbaş Apak’a ve yayımlanmasındaki değerli katkılarından dolayı Akademi Kültür Yayıncılık’a teşekkür ederim.
