Ο Χριστός ονομάζεται «Νέος», αλλά και «Έσχατος Αδάμ», ως η εσχάτη εκπλήρωση των πάντων. Στο Πρόσωπό Του η έννοια του χρόνου ανατρέπεται, όπως διαπιστώνουμε ήδη από το γεγονός ότι ο πρωτόπλαστος Αδάμ δημιουργήθηκε κατ' εικόνα του Εσχάτου, δηλαδή ο Ύστερος είναι το πρότυπο του πρώτου. Ο αιώνιος Θεός εισήλθε στον χρόνο, για να τον μεταποιήσει σε αιωνιότητα. Ήλθε ο Άχρονος για να κάνει εμάς τους φθαρτούς και πρόσκαιρους, αθάνατους. Αυτά που μπορούμε να προσφέρουμε ως αχρείοι δούλοι στον Κύριο είναι κτιστά και πενιχρά. Στη μεγαλύτερη πράξη της ζωής μας, τη Λειτουργία, προσφέρουμε στον Θεό ένα κομμάτι ψωμί και λίγο κρασί, που όμως περιέχουν όλη την πίστη, όλον τον πόθο, όλη την αγάπη μας και όλη τη ζωή μας. Ο Θεός τα δέχεται ως θυσία ευπρόσδεκτη, τα γεμίζει με το Πνεύμα Του το Άγιο και μας αντιπροσφέρει Ουρανό, ζωή αιώνια και άπειρη. Σύμφωνα με τον τύπο της Λειτουργίας, Τού προσφέρουμε τον χρόνο της ζωής μας, και ως αντίδωρο ο Κύριος μας παρέχει την αιωνιότητα.
