Feray ¿ark¿lar söyleyen, hayaller kuran, â¿¿k olunca ayaklar¿ yerden kesilen genç bir kad¿n; herkes gibi. Kötülüklerin sadece ba¿kalar¿n¿n ba¿¿na gelece¿ine inan¿yor ama yan¿l¿yor. Çünkü gerçek hayat¿n masallarla ilgisi yok; sevdi¿i adam¿ sadece bir öpücük kurba¿aya çevirmiyor, gezdi¿i cadde geceyar¿s¿ balkaba¿¿na dönü¿müyor, ya¿ad¿¿¿ ülke bir anda uykuya dalm¿yor. Her ¿ey yava¿ yava¿ ve al¿¿t¿rarak dönü¿üyor, de¿i¿iyor. Feray'¿n kontrolünü ne zaman kaybetti¿ini ve etraf¿nda olup biteni anlay¿p "Dur!" demesi y¿llar¿n¿ al¿yor.
Zeynep Kaçar bir kad¿nla bir ülkenin asl¿nda ne kadar benzedi¿ini gösteriyor. Kimli¿inden kopar¿l¿p görülmez olan bir kad¿n¿n kendini bulma, görme ve gösterme çabas¿n¿n roman¿ Yaln¿z.
"Bir ev hayvan¿yd¿m. Perdenin k¿vr¿m¿yd¿m. Hal¿n¿n püskülü, banyonun sabunu, en çok mutfa¿¿n çaydanl¿¿¿yd¿m. Hep senin bir ¿eyindim ben, hangi odadaysam, o odan¿n süsüydüm. Öldü¿ünde ard¿ndan hikâyesi anlat¿lmayacak, ad¿ an¿lmayacak, sesi duyulmayacakt¿m. Bir ev hayvan¿yd¿m. Senin hayvan¿n. ¿ahsi mal¿n. Ne yapsan can¿m ac¿mazd¿ benim, türlü türlü numaralar¿m vard¿. Havada uçabilen, suda yüzebilen, hal¿da sürünebilendim."
